Zlot motocyklowy był na mojej liście niespełnionych marzeń już od dawna. I nie ukrywam, że ten pierwszy miałem zaliczyć w miejscowości Faak am See w Austrii - największe spotkanie motocyklistów w Europie (70.000 maszyn).

W sobotnie popołudnie byłem już wolny od trosk dnia codziennego.
Objuczyłem Szerszenia w najpotrzebniejsze rzeczy (głównie odzież przeciwdeszczowa), klepnąłem w navi Bałtów i pognałem przed siebie.
Znowu droga, znowu radość. Choć przejechałem na motku prawie 3000 km, to nadal nie mogę się przyzwyczaić do doznań jakie mnie spotykają. I mam nadzieję, że nigdy się nie przyzwyczaję :-)
Już pomijam przyjemność jaką daje jazda na motocyklu. Najbardziej cenię sobie zapachy.
Kiedy jadę leśną drogą zaraz po deszczu, wręcz rozwala mnie silnie miętowy zapach lasu. Jadąc wśród pól, na których odbywają się żniwa, czuć zapach skoszonego zboża.
Jeżdżąc samochodem, nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak wiele zabiera metalowa puszką. Siedząc w środku uformowanej blachy, powietrze dostarcza włączona klima... i jest ono niestety, nijakie.

Kiedy dojeżdżałem do Bałtowa, przed domami siedzieli przydrożni mieszkańcy i pozdrawiali każdego motocyklistę. A największą radochę miały dzieci, gdy motocykliści odwzajemniali ich pozdrowienia.
W Bałtowie czuło się motocyklowe święto. Widać, że to miejsce żyje tym czasem. Niezwykłe wydarzenie, które ożywia senną miejscowość. Zresztą, nawet jeśli chciałby ktoś sobie pospać, to ma marne szanse na tę czynność. Warkot setek pustych wydechów, skutecznie zabija ciszę.

Pierwsze wrażenie?
90% motocyklistów, to bandyci ubrani w skóry.
Oczywiście to tylko pozory. Masa ludzi, których na co dzień nie można odróżnić w tłumie, w takim miejscu stają się tym, kim chcieliby być. Wraz ze skórzanym odzieniem zakładają maskę, którą długo formowali niegdyś przed lustrem.
Byli też tacy, którzy już mają za sobą takie zabiegi. Przyjeżdżają i spotykają się ze starymi znajomymi. Piją piwo i dobrze się bawią. Zakres wiekowy przyjezdnych motocyklistów, to od 1÷80 lat.
10% motocyklistów to tacy jak ja. Nigdzie nie zrzeszeni, samotne wilki. Wyglądający jak turyści, którzy wpadli z wizytą coś przekąsić, może się napoić, popatrzeć na nieswoją bajkę.

Drugie wrażenie?
Przyjechało ok. 400 maszyn (dane organizatora). Moim zdaniem było ok. 600 ale to bez znaczenia.
Poniżej fota z parku maszyn. Drugie tyle motocykli stało na ogromnym polu namiotowym.

Wśród stalowych koni było kilka godnych uwagi.

Ci co chcieli poćwiczyć jazdę na tylnym kole, mieli okazję bezpiecznie poszaleć na specjalnej machinie.

Fajną częścią motocyklowego pikniku są konkursy.
Miał być rzut silnikiem od komarka, ale spostrzegawczy organizatorzy zauważyli, że uczestnicy nie byli już pierwszej świeżości. Wszak, mogło dojść do tragedii :-)
Silnik zamiwniono na całkiem zdrowego kapcia.

Nagromadzoną energię można było zostawić na szarpanej linie.

Niezwykłą cierpliwością i równowagą trzeba było się wykazać podczas wolnej jazdy.
Patrycja wycinała facetów aż do półfinałów.

Na linii startu ustawił się zawodnik ubrany w nieregulaminową skórę, poza tym, jego równowaga nie dawał mu szans na przejechanie choćby metra, więc organizatorzy wycofali jego kandydaturę.

W tle było słychać fajne kapelki.

Głównym wykonawcą był zespół KAT, tuż przed sexniespodzianką i zaraz po konkursie miss mokrego podkoszulka :-)

Jako chabaninę, zaserwowałem sobie zestaw motocyklowy - krowa... nie jakieś kanapeczki.

W drodze powrotnej do domu uchwyciłem fajny licznik.

Kilometr dalej, Szerszeń obchodził swoje małe święto ;-)